در هر شغلی می شود بهترین بود

این مسافرکش مشهدی کار پیامبران الهی را انجام می دهد!

تراز: گاهی ما گمان می کنیم شغلمان معمولی است یا کاری از دستمان بر نمی آید در حالی که می شود رانندگی کرد و خرج زن و بچه را در آورد و در عین حال کار انبیاء الهی را انجام داد!

به گزارش تراز اتفاقاتی در زندگی انسان می افتد که اگر با نگاه درس آموز به آن نگریسته شود بسیار مفید خواهند بود؛ اتفاقاتی که در وهله اول ساده به نظر می رسند ولی در عین سادگی آموزنده اند. چندی پیش امام رئوف ما را طلبید. از محل اقامت تا حرم مسافت زیاد بود و هر روز با ماشین های گوناگون این مسیر را طی می کردیم. هر راننده ای هم برای خودش عالمی دارد. یکی کم حرف است، یکی پر حرف، دیگری خوش برخورد و برخی هم بد اخلاق اند؛ بعضی از راننده ها هم انصافاً اطلاعات عمومی شان بسیار عالی است. اما آنچه جالب به نظر رسید رفتار یکی از این راننده های خوب و خونگرم مشهدی بود. با دیدن او و رفتارش برایم اثبات شد که می شود در هر جایگاه و با هر شغلی کاری کرد که هم کسب درآمد کرده باشی و هم رضایت خداوند و ائمه را بدست بیاوری.
وقتی سوار ماشین این راننده شدیم بعد از لحظاتی گفت: خوشا به حالتان که زوّار امام رضا (ع) هستید. گفتم: شما که توفیقتان بیشتر است و مجاور حضرتید.
پاسخ جالبی داد: یک حدیث هم درباره مجاورین حضرت سراغ ندارم ولی تا دلتان بخواهد روایت برای شما زائرها فراوان است. جناب عبدالعظیم حسنی را که می شناسید؟ همان انسان شریفی که امام هادی (ع) در وصفش فرموده هرکس او را در ری زیارت کند مانند این است که سیدالشهداء (ع) را در کربلا زیارت کرده باشد. عبدالعظیم حسنی می گوید نزد جواد الائمه (ع) نشسته بودم و صحبت از اهمیت زیارت پدر گرامی شان به میان آمد. آقا فرمودند: «هرکس پدرم را زیارت کند و در مسیر زیارت به سبب بارش باران، سرما یا گرما یا هر چیز دیگری اذیت شود و به رنج افتد، جسد او بر آتش جهنم حرام خواهد شد.» بالاتر از این می خواهید!؟
گفتم: مگر بالاتر از این هم می شود!؟
گفت: بله که می شود. پیامبر (ص) می فرمایند که به زودی پاره تن من در سرزمین خراسان دفن خواهد شد، هیچ مومنی او را زیارت نمی کند، مگر آن که خدای عزوجل بهشت را بر او واجب و جسدش را بر آتش حرام می گرداند.
این گفتگوی شیرین تا رسیدن ما به مسافرخانه ادامه داشت.
این رفتار بسیار آموزنده را که دیدم واقعاً تحت تاثیر قرار گرفتم. گاهی ما گمان می کنیم شغلمان معمولی است یا کاری از دستمان بر نمی آید در حالی که می شود رانندگی کرد و خرج زن و بچه را در آورد و در عین حال کار انبیاء الهی را انجام داد! می پرسید چگونه؟ همین طور که این راننده مشهدی عمل نمود و در عین رانندگی از فرصت استفاده کرده و به ذکر روایات ائمه در خصوص اهمیت زیارت پرداخت و در واقع امر به معروف انجام داد. از طرفی امام باقر (ع) می فرماید که امر به معروف کار انبیاست:
«امر به معروف و نهى از منکر راه و روش پیامبران و شیوه صالحان است و فریضه بزرگى است که دیگر فرایض به واسطه آن بر پا مى‏ شود، راه ‏ها امن مى‏ گردد و درآمد ها حلال مى‏ شود و حقوق پایمال شده به صاحبانش بر مى‏ گردد، زمین آباد مى‏ شود و (بدون ظلم) حق از دشمنان گرفته مى‏ شود و کارها سامان مى‏ پذیرد.» (کافى؛ ج۵، ص۵۶، ح۱)
البته خدا نکند که برعکس شود! در همین سفر داخل حرم تا دلتان بخواهد زوّار در حال انداختن عکس یادگاری با در و دیوار حرم بودند! انگار نه انگار که در محضر ولی خدا هستند! این همه عکس و تلفن و بازی و مال و منال و... در رزوهای سال، حیف نیست این چند روز را هم سرگرم همان بازیچه های همیشگی باشیم!؟ پس کی قرار است این دل ما تکانی بخورد؟ کی قرار است روح و روانمان را آب و جارویی بزنیم؟

یکی مانند آن راننده در حال مسافرکشی در اجر زائران شریک است و کار پیغمبران را می کند و یکی هم مثل من غافل بجای بهره مندی از ثواب بی شماری که در پیش پایم نهاده اند اوقاتش را به بیهودگی سپری می کند و...!