پنچ منقبت و فضیلت حضرت علی(ع) در ذی الحجه
با تبریک عید بزرگ غدیر و حمد خدا بر توفیق تمسک به ولایت امیرالمؤمنین علی و ائمه علیهم السلام این هدیه را تقدیم می کنم. اگر وقت ندارید که برای آشنایی با مناقب و فضائل مولایمان امیرالمؤمنین علی علیه السلام به کتب تاریخ و سیره مراجعه کنید برای درک مختصری از دریای مناقب ایشان - که یادش عبادت است: ذکر علی عبادة - به همین کناب پربرکت مفاتیح الجنان مرحوم محدث قمی رحمت الله علیه مراجعه کنید ؛ درفصل ششم که مربوط به اعمال ماه ذی الحجه است می خوانیم:
1) روز هیجدهم: روز عید غدیر، و عید اللّه اکبر ، و عید آل محمّد علیهم السّلام و عظیمترین عید است، و حق تعالى هیچ پیامبرى را مبعوث نفرموده جز آنکه این روز را عید کرده و حرمت آن را دانسته.
نام این روز در آسمان روز عهد معهود و در زمین روز میثاق مأخوذ و جمع مشهود است. روایت شده که از امام صادق علیه السّلام پرسیدند، آیا مسلمانان را غیر از جمعه و قربان و فطر عیدى هست؟ فرمود: آرى عیدى است که حرمتش از همه اعیاد بیشتر است، راوى گفت: کدام عید است؟ حضرت فرمود: روزى است که حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله امیر المؤمنین علیه السّلام را به جانشینى خود نصب فرمود،
و اعلام کرد: هرکه من مولا و آقاى اویم،پس [این] على مولا و آقا و پیشواى اوست، و آن روز هیجدهم ذو الحجّه است،
راوى
گفت:در آن روز چه کارى باید انجام داد؟ فرمود باید روزه بدارید، و عبادت
کنید، و محمّد و آل محمّد علیهم السّلام را یاد آرید، و بر ایشان صلوات
فرستید، رسول خدا صلى اللّه علیه و آله امیر المؤمنین علیه السّلام را
وصیت کرد، که این روز را عید گرداند، و هر پیامبرى به جانشینى خویش وصیت
مى کرد، که این روز را عید کند.
2-4) روز بیست وچهارم: بنابر اشهر روزى است که رسول خدا صلى اللّه علیه و آله با نصاراى نجران مباهله کرد،
و پیش از مباهله عبا بر دوش مبارک گرفت، و حضرت امیر المؤمنین و فاطمه و حسن و حسین علیهم السّلام را زیر عبا جا داد و گفت: پروردگارا هر پیامبرى را اهل بیتى بوده،که مخصوصترین خلق نسبت به او بودند، خدایا اینان اهل بیت منند، از ایشان شک و گناه را برطرف ساز، و پاک کن ایشان را پاک کردنى کامل، پس جبرائیل نازل شد، و آیه تطهیر را در شأن ایشان فرود آورد،
آنگاه رسول خدا صلى اللّه علیه و آله آن چهار بزرگوار را براى مباهله به بیرون برد، چون نگاه نصارى بر ایشان افتاد، و حقیقت آن حضرت و آثار نزول عذاب را مشاهده کردند، جرأت بر مباهله را از دست داده، و استدعاى مصالحه و قبول جزیه کردند. در این روز حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام در حال رکوع انگشتر خود را به سائل داد، و آیه «انّما ولیکم اللّه» در شأن آن حضرت نازل گشت.
در هر صورت این روز داراى شرافت بسیارى است، و در آن چند عمل وارد است:
اوّل: غسل. دوّم: روزه گرفتن. سوّم: خواندن دو رکعت نماز،که در وقت و کیفیت و ثواب مانند نماز روز عید غدیر است، و اینکه «آیة الکرسى»در نماز مباهله باید تا «هم فیها خالدون» خوانده شود. چهارم: خواندن دعاى مباهله مى باشد، که شبیه به دعاى سحر ماه رمضان است.
5) روز بیست وپنجم: روز بس شریفى است، و روزى است که سوره «هل اتى» در حق اهل بیت نازل شد براى اینکه سه روز روزه گرفتند و افطارى خود را به مسکین و یتیم و اسیر دادند و خود با آب افطار نمودند
و سزاوار است شیعیان اهل بیت در این ایام به ویژه در شب بیست و پنجم در دادن صدقه به مساکین و ایتام، و سعى در اطعام ایشان، و روزه داشتن این روز پیروى از مولایان خود کنند.
از آنجا که بعضى از علما این روز را روز مباهله مى دانند،مناسب است زیارت جامعه و دعاى مباهله را نیز در این روز بخوانند.
منبع: خبرآنلاین